Park Miejski w Skierniewicach

Chętnie odwiedzane miejsce w mieście i to o każdej porze roku

Początki parku sięgają 1620 roku. Po wzniesieniu pałacu prze arcybiskupa Wojciecha Baranowskiego założona ogród włoski, w którym zostało posadzone dwa tysiące drzew owocowych i dwieście krzewów winnych. W ten sposób powstała szkółka drzew owocowych. Niegdyś sprawował funkcje ogrodu rezydencjonalnego biskupów gnieźnieńskich. Do XVII wieku królowała tu kompozycja renesansowa, która w późniejszych latach ustąpiła miejsca barokowej. Po dewastacji na przełomie XVIII i XIX wieku park został odbudowany przez Adama Idźkowskiego, nadając mu romantyczny styl. W części północnej ogrodu powstał dworzec kolejowy dla cara i przyjeżdżających gości oraz pałacyk "Willa Aleksandria".

Wybuch I wojny światowej doprowadził do wielkich zniszczeń parku i przyległych zabudowań. W 1919 roku posiadłość cara w Skierniewicach przekazano Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. W 1922 roku skierniewicki park został wpisany do rejestru zabytków.

W XX wieku, poprzez rozrastające się drzewa, rozebrano ogrodzenia co przyczyniło się do kolejnych dewastacji.

Obecnie park jest po rewitalizacji. Miasto otrzymało 14 mln złotych dotacji. W ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Łódzkiego dofinansowaniu i tym samym modernizacji objęto trakt dworcowy wraz z placem Dworcowym oraz rewitalizację całego obszaru parku miejskiego. Koncepcja rewitalizacji parku zakładała odtworzenie nawierzchni alejek, oświetlenia, budowę małej architektury. Dużą uwagę projektanci przywiązali do odtworzenia historycznego podziału na ogród barokowo – klasycystyczny i park sentymentalny. W projekcie znalazła się również notka odnośnie wycięcia części drzew oraz nasadzenie nowej roślinności. Były amfiteatr, który niegdyś odgrywał ogromną rolę przy organizacji imprez masowych, został przeznaczony do rozbiórki. Na jego miejscu powstała nowa altana.